USA Dag 16 en 17, 22 en 23 juli 2017 | Santa Barbara

22 juli:
We gaan onze laatste week in met een etappe van 350 kilometer. De eerste paar uur zijn wel mooi, maar toch saai. Er is geen enkele afwisseling in het landschap. Alleen maar heuvels met gedroogd bruin gras met hier een daar een boom om het gehalte groen wat op te schroeven. Eerder dan anders besluiten we een rest area op te zoeken. We delen de reis in drie stukken in. Dus Bart rijdt het tweede gedeelte. Het is wel lekker zonnig en we nadere de kust weer. Dat merk je ook in de temperatuur, want die gaat van 32 naar 22 graden. De laatste honderd kilometer vertrouwen we op de navigatie met veel op en afritten. Het landschap wordt leuker, met veel akkerbouwgebieden en bedrijvigheid. De Best Western Pepper Tree Inn in Santa Barbara is snel gevonden. Het is een leuk opgezet complex buiten het centrum, maar wel aan de hoofdweg in Spaanse hacienda stijl.

Bart wil naar de kapper en heeft in het dorp de Wolfs Head gevonden. Het is zaterdag in een badplaats, dus je kunt nauwelijks parkeren. We vinden een plekje vlak bij de State Street en binnen 2 minuten zit Bart in de stoel. Sander blijft bij hem; Nanda en ik gaan de straat door. Het is een leuke straat met veel verschillende winkeltjes, een Scientology Church en filmtheaters. “Old Town” zie ik op sommige borden staan. Dat klopt wel, het is ouderwets gezellig. Het knipresultaat mag er zijn. Alles zit weer strak.

Het is inmiddels laat in de middag en de heren willen nog zwemmen, dus terug naar de “Inn”. Ook dit verblijf gebruiken we als een periode om bij te komen van de eerste weken. Dus ontspanning staat bovenaan de lijst. Niets moet, alles mag. Dus ook uitslapen.

23 juli:
Inderdaad lang geslapen. Toch hebben we trek in een goed Frans ontbijtje, zoals we in Monterey hadden. Bart vind natuurlijk weer een tentje en we rijden er heen. De croissants zijn nog beter dan gisteren. Ik heb gezien dat om de hoek de Santa Barbara Municipal golfcourse zit, helemaal ingericht op de residents van de stad. Ik ben benieuwd hoe anders dat is dan bij on in Nederland. Het is een mooi glooiende baan die op die in Alphen aan den Rijn lijkt. Er is een kleine maar mooie shop en helemaal leuk is dat de golfers die naar de eerste tee moeten via de intercom op de baan worden opgeroepen. De flight waarbij we staan te kijken maken zich nogal druk met warm-swingen. Ziet er goed uit. Totdat de bal de lucht in moet; er vliegen er twee meteen linksaf out of bounds. Nummer vier, een lefty die het rustig aan deed, slaat de bal als een streep naar dik 200 meter. Zie je wel, het is overal toch hetzelfde.

In de middag gaan we naar de kust om de pier en het strand te bezoeken. De ‘Wharf’ is er een zoals je die in films ziet. Een paar honderd meter lang gemaakt van houten planken met aan het eind een aantal eettentjes en vissers. Een fotogeniek plekje en heel rustgevend. De wind komt vanaf de oceaan, gelukkig net prettig genoeg om het niet koud te krijgen. Er is ook een jachthaven, maar de mannen  willen weer zwemmen. We zoeken de auto op en rijden terug. Bart vindt via Yelp een ouderwets Italiaans restaurant voor een dunne knapperige pizza en heerlijke bruschetta. Zo sluit je dus een zomerdag naar behoren af. Morgen hoeven we niet ver, Venice Beach is maar anderhalf uur rijden.